27 Mart 2010 Cumartesi

Küçücük bir UMUT


Önceki yazımda Küçücük bir umuda,mutluluğa öyle çok ihtiyacım var ki, demiştim ve Allah'ım sesimi duymuş ve bana bir umut yollamış.Çok ama çok mutluyum.Bizim bir bebişimiz olacak.İlk duyduğumda şoke oldum hiç beklemiyordum ve sevinçten deli gibi ağladım.Sonrasında gözyaşlarım yerini sebepsiz gülücüklere bıraktı.Artık beni kimsenin ve hiçbişeyin mutsuz etmesine izin vermiycem.Allahım bebişimi nazarlardan korusun ve sağlıklı bir şekilde kollarıma almamı nasip etsin inşallah.


5 haftalıkmış benim bitanem,bende hiçbir belirti yok şuan için çok iyiyim ve umarım herşey normal gider.Hala inanamıyorum, Allah isteyen herkese nasip eder inşallah.

17 Mart 2010 Çarşamba

hayat benden ne istiyorsun


İçimde öyle büyük bir volkan var ki anlatamam,avazım çıktığı kadar bağırmak,ağlamak istiyorum,düşünmekten yakında deliricem galiba.Kendimi sürekli sorgulamaktan usandım.Dün istifamı verdim daha fazla dayanamıyorum,haksızlıklara,sebebsiz çırpınışıma,strese,yorgunluğa,yalnızlığa dayanamıyorum.Ama bitmedi tabiki insanlar üzerime üzerime geliyor,burası nasıl bir yer anlayamıyorum.Küçücük bir umuda,mutluluğa öyle çok ihtiyacım var ki.Çekip gitmek istiyorum buralardan ama gitsemde geri döneceğimi bilmek üzüyor beni.Herşeyimi bırakıp geldim ben istanbula.Hayatımı sıfırlyıp geldim.Güzel umutlarım vardı,mutlu olacaktım çok ama olmadı.Buraya geldiğimden beri sürekli ağlıyorum.Eşimin desteğide yetmiyor artık,her sözünü yanlış anlar duruma geldim.Aileden uzak olmak çok ama çok zormuş.Canın sıkıldığında gidip annene sarılamamak çok zormuş yada derdini anlatacağın yanında ağlayacağın ailenden biri,dostun,arkadaşın uzakta olması çok zormuş.Gurbet çok ama çok zormuş.

8 Mart 2010 Pazartesi

nedir bu talihsizlikler


Hayatımda bir süredir herşey ters gitmeye başladı,öncelikle iş sorunum çıktı ve hala devam ediyor,daha sonra bir trafik kazası daha yaşamamız (istanbulda çarpışan arabaları oynuyoruz zaten) çok şükür ki birşeyimiz yok,onuda tam atlattık dedikki bu sefer doğalgazdan zehirleniyorduk çok ama çok ucuz bunuda atlattık ki farz oldu bi adak yapmamız.Adağımızı yaptık çok şükür derken, benim sağlık problemleri ve en sonunda ev problemimiz (alt komşuyu gırtlaklıycam yakında beni çileden çıkarıyo) yetti artık ya yetti.Ne zaman hayat benim için durulucak bilmiyorum.Sürekli sabrediyorum sinirlerim çok bozuk.Zaman desen sanki bizde dalga geçer gibi geçiyo,hayattan hiç bişey anladığım yok.Kendimi sürekli avutuyorum, şöyle çok güzel bir deniz kıyısında ,ağaçların gölgesinde hamakta sallanırken burnuma deniz koksunu mis gibi çekerken hayal ediyorum.Ne zaman acaba, oraya gidip bunları yapmaya ömrüm yetecek mi bilmiyorum.Huzur istiyorum artık...