30 Ocak 2011 Pazar

birikmişler...

Yine vakitsizlikten geç kalmış konularımı anca yazabilicem.Yandım evet evet yandım hemde cayır cayır.Kırkımızın çıktığı gün üzerime yeni kaynamış olan su döküldü.Umut ağlıyordu ve acele edicem derken hem göğsüm,hemde kolum yandı.Yok böyle bir acı,Umut'u doğurduğumdan beri hayatımda hiç yaşamadığım acıları yaşadım.Biri sezeyan sonrası acı,biri göğüs ucu acısı,biride bu son yanma acım.Ne yaptın annem sen bana?Acılarla olgunlaşıyorum galiba :) Yanık tedavi merkezinde 3 hafta kadar tedavi oldum.Göğsümü sardıkları için emzirmem çok zor oldu.Reddetti yavrum çünkü ağzına sargı bezi geliyordu.Sağamadım da,pompa hava aldığı için malesef olmuyordu.Ama ben naptım ettim,zorda olsa azda olsa emdirmeyi başardım.Çok zor günler geçirdim ama Allaha şükür atlattım.Şimdi sadece izleri kaldı.Kuzum rahat rahat emiyor artık.

Bebeğim 2. ayını tamamladı.Ayın 24'ünde doktor kontrolümüz vardı.Herşey yolunda,Umutcuk maşallah çok sağlıklı.Kilo:5,800 Boy:58 cm Hastanede herkes Umut'u konuştu.Kulaklı bir tulum giydirmiştim nasıl yakıştı kuzuma,her gören aaa ne tatlı diye diye korktum.Nazar değdirecekler kuzucuğuma ya...27 Ocakta karma aşımız yapıldı yine çok ağlamadı ama aşı vurulurken bebeğimin dudak büzmesi,azda olsa ağlaması içimi parçalıyor.Şubatta aşımız yokmuş Allah'tan.
Çok tatlı benim küçük adamım,artık agulamalar,gülücükler havada uçuşuyor.Özellikle sabahları uyandıktan sonra onunla konuşmam çok hoşuna gidiyor.Bana cevap vermeye çalışması da çok komik,Ellerini şapır şapır yalaması ve iki elinide ağzına sokmaya çalışması da öyle.Yanaklarını yumrukluyo ağzına götürücem diye ya.Bazen kendi kendine kalabiliyor,bende hemen işlerimi halletmeye çalışıyorum azda olsa.Uykularıda düzene girdi sayılır.Kolaylamaya başladık biraz biraz.
Mevlütümüzüde yaptık.Her gelen eşofman takımı almış ve sanki sözleşmişler gibi hepsi aynı yerden :) Allahtan aynı şeyi alan yok nasıl becerdiler bilmem.Sanırım indirim vardı mağazada :)

Şimdilik yine benden ve Umutcuktan bu kadar.Meme bekliyor kuzucuk...