Kırkımız çıktı :)

Sonunda beklenen gün geldi,kırkımız çıktı bakalım oğlumda değişmeler olacak mı ?Öyle derler ya hani.Şuana kadar biraz zor geçti,geceleri bir düzen oluşturduk ama gündüzleri fena haldeyiz.15 dakika falan uyuyup uyanıyo balım.Hep emmek istiyo,mememde uyumak istiyor.Göğüs ucu yaralarımda anca geçiyo,gerçekten yok böyle bir acı.Sezeryan sonrası oluşan acıdan daha çok canımı yaktı.Ama ince giyinmek,ucuna kendi sütümü sürmekle geçirdim diyebilirim.Oğlum bir ayda 4215 kiloya ulaşmış,56 cm boyumuz uzamış,ilk aşımızıda sağlık ocağında yaptırdık,oğlum sadece cıyakkkkk dedi o kadar,acıya dayanıklı olacak galiba.Kendime neredeyse hiç vakit ayıramıyorum,bazen tuvalete bile gidemiyorum,apartmanı inletiveriyo hemen yavrucuk.İlgi istiyo artık,konuşmamızı istiyor,nasıl laf dinliyo anlatamam.Artık gözleriyle takip etmeyede başladı kuşum,sanki yavaştan gülücüklerde yapıyo ama refleks mi acaba diyede düşünüyorum.Bazen günler çok zor geçiyo bi oğlum ağlıyo bi ben,karşılıklı ağlaşıyoruz.
Lohusalıktanda hiçbişey anlamadım,zaten bir gün bile yatmadım ki.Bunalım,buhranda geçirmedim.Sadece annemin yanımda olamamasından dolayı zaman zaman ağlama krizlerine girebiliyorum.Allah kimseyi anasından ayırmasın.
Şimdilik böyle,bebişim bana müsade etse internete girebilicem ama anca bu kadar.

Herkesinde yeni yılı kutlu olsun,sağlıktan başka hiçbirşey istemiyorum.Herkes içinde sağlık diliyorum.

Doğum hikayemiz

Sonunda internet yüzü görebildim :) Bugün ilk defa girebiliyorum. Hayat benim için çok ama çok zorlaştı.Ama hayat şimdi yaşamak için çok ama çok güzel.

22 kasım günü sabah 9'da hastanedeydik.Bende heyecan falan yok.Anlamış değilim.Aslında olmasınıda istemiyordum.Kendimi kontrole gidiyomuş gibi düşündüm.Hemen odamıza geçtik.Büyük güzel bir oda.Odamıza yerleştikten sonra beni hemen Nst'ye aldılar.Bebeğimin hareketleri gayet güzel çıktı.Bir problem gözükmüyordu.Daha sonra hastane sorumlusu gelip bende imza falan istedi.Sezeyan ameliyatlarında böyle bir uygulama varmış.Ben o ana kadar doktoruma epidural anestesi istediğimi söylememiştim,oradaki hemşirelere bu isteğimi söyledim.Sanırım bu uygulama benim gittiğim hastanede pek yaygın değil.Beni panik haline soktular çünkü,yok başım çok ağrırmış,yok riskliymiş falan filan.Bendede bir tırsma durumu oldu gerçi ama genel anestezinin riski yok sanki.Normal doğuramıyorum bari bebeğimin ilk ağlayışını duyayım.Neyse hemşire gelip yeşil elbiseyle beni giydirdi ve lavman uyguladı,uygular uygulamaz tuvalate koştum.O nasıl bişey ya.Daha sonra bana serum takıldı,sakinleşmem gerekiyormuş.Serum yarıya inince beni sedyeye aldılar.İşte o an bende heyecan tavan yaptı.Müthiş bir ağlama isteğiyle gözlerim boşaldı,eşim elimden tuttu ve ameliyathaneye doğru yola koyulduk.O anda anneminde yanımda olmasını çok isterdim.Ameliyahanenin kapısında eşimle vedalaştık.Seni seviyorum sözleri,beni burda bekle deyişim,adam sanki biryere gidecek.Bebeği görüp onun peşinden de gidebilir diye düşündüm heralde :)

Ameliyathane çok soğuk değildi,idare ederdi.Kalabalık bir ekip vardı.Doktorumu gördüm halimi hatrımı sordu,mükemmelim dedim.Heyecan yapmamamı sakin olmamı istediler.Anestesi uzmanı gerçekten muhteşem biriydi.Beni o yumuşacık ses tonuyla acayip sakinleştirdi.Öne doğru eğilmemi ama kamburum çıkmış gibi eğilmem gerektiğini,canımın hiç acımayacağını söyledi.Gerçekten bumuymuş dedim.Kolumdan kan alınırken daha çok acıyor.Daha sonra yattım ve hemen ayaklarım ve belim uyuşmaya başladı,ben olabildiğimce sakin olmaya çalışıyorum.En büyük korkum kesilmeyi hissetmekti.Ama sadece bebeğin çıkışını hisstettim.Nefesim kesilecek zannettim zaten hemen oksijen verdiler.Canım yavrum ortalığı inletti ağlamaktan.Doktor ne bu saçlar böyle dedi,hemen küveze koyup ilk muayenesi yapıldı sarıp sarmalanıp yanağımın yanına verdiler.Bende tabi hemen ağlamaya başladım.Çok küçük bu dedim.Üşümesin diye aldılar götürdüler hemen.Toplamda 45 dakika sürdü herşey.15 dakikada bebek alındı,yarım saat benim dikişlerim ve temizlenmem sürdü.Artık üşümeye başlamıştım ki üzerime ısıttıkları bir örtü örttüler,nasıl ısındım anlatamam.Kapıda eşim bekliyordu,sözünde durmuş.Bebeğimiz çok tatlı falan dedi.Odamıza çıktık,beni hemşireler giydirdi.15 dakika falan sonra bebeğimi yanıma getirdiler.3,600 kiloda,50 cm uzunluğundaymış.Gerçekten saçları çok ve uzundu.Herkes miden yanmadı mı hiç dedi,ama yanmadı.İlk emzirme faciaydı.Alamadı mememi yavrum.Baya uğraştık,silikon göğüs ucu falan hak getire,kabul etmiyo.Zaten uzun saatler aç kalmanın etkisiyle bizim tosuncuğun şekeri düşmüş mama vermek zorunda kaldılar.6 Saat sonra uyuşma tamamen geçti ve ilk yürütme kabusdu.Böyle bir acı yok.Ç.ok canım yandı.Ama daha sonra çabuk toparladım.İlk gün dayanılmaz ağrım oldu,ağrı kesicilerle atlattık.Gayet rahat bir doğum yaşadım.Herkese bölgesel anesteziyi tavsiye ediyorum.Herkes nasıl dayandığımı sordu,gerçekten hiçbişey hissetmiyosunuz ve bebeğinizin ilk ağlayışını duymak mükemmel.

Bebeğimin sarılık oldu,2 gün daha hastanede yatmak zorunda kaldık,şuanda takipde hala.Sarılık için küvezde yatarken biberona alıştı,sağıp veriyordum.Şimdi meme emmek zor geliyor keretaya,ama inat ettim unutturucam.Çok gazımız var,eve ilk geldiğimiz gün çok kötüydü,hiç uyumadı,şimdi bitkisel ilaç sayesinde biraz rahatladık.Bana hamileliğimde bu günlerin tadını çıkar diyenlere kızıyordum,ama haklılarmış,ilk günler hamileliği özlüyosunuz.

Şimdilik bu kadar,bebeğime gündüzleri yalnız baktığım için uzun zaman belki giremem yine, geceleri kayınvalidem geliyor,ben uyumaya çalışıyorum.

Allah isteyen herkese bu duyguları nasip etsin.Sürekli sükrediyorum.