31 Aralık 2010 Cuma

Kırkımız çıktı :)

Sonunda beklenen gün geldi,kırkımız çıktı bakalım oğlumda değişmeler olacak mı ?Öyle derler ya hani.Şuana kadar biraz zor geçti,geceleri bir düzen oluşturduk ama gündüzleri fena haldeyiz.15 dakika falan uyuyup uyanıyo balım.Hep emmek istiyo,mememde uyumak istiyor.Göğüs ucu yaralarımda anca geçiyo,gerçekten yok böyle bir acı.Sezeryan sonrası oluşan acıdan daha çok canımı yaktı.Ama ince giyinmek,ucuna kendi sütümü sürmekle geçirdim diyebilirim.Oğlum bir ayda 4215 kiloya ulaşmış,56 cm boyumuz uzamış,ilk aşımızıda sağlık ocağında yaptırdık,oğlum sadece cıyakkkkk dedi o kadar,acıya dayanıklı olacak galiba.Kendime neredeyse hiç vakit ayıramıyorum,bazen tuvalete bile gidemiyorum,apartmanı inletiveriyo hemen yavrucuk.İlgi istiyo artık,konuşmamızı istiyor,nasıl laf dinliyo anlatamam.Artık gözleriyle takip etmeyede başladı kuşum,sanki yavaştan gülücüklerde yapıyo ama refleks mi acaba diyede düşünüyorum.Bazen günler çok zor geçiyo bi oğlum ağlıyo bi ben,karşılıklı ağlaşıyoruz.
Lohusalıktanda hiçbişey anlamadım,zaten bir gün bile yatmadım ki.Bunalım,buhranda geçirmedim.Sadece annemin yanımda olamamasından dolayı zaman zaman ağlama krizlerine girebiliyorum.Allah kimseyi anasından ayırmasın.
Şimdilik böyle,bebişim bana müsade etse internete girebilicem ama anca bu kadar.

Herkesinde yeni yılı kutlu olsun,sağlıktan başka hiçbirşey istemiyorum.Herkes içinde sağlık diliyorum.

4 Aralık 2010 Cumartesi

Doğum hikayemiz


Sonunda internet yüzü görebildim :) Bugün ilk defa girebiliyorum. Hayat benim için çok ama çok zorlaştı.Ama hayat şimdi yaşamak için çok ama çok güzel.

22 kasım günü sabah 9'da hastanedeydik.Bende heyecan falan yok.Anlamış değilim.Aslında olmasınıda istemiyordum.Kendimi kontrole gidiyomuş gibi düşündüm.Hemen odamıza geçtik.Büyük güzel bir oda.Odamıza yerleştikten sonra beni hemen Nst'ye aldılar.Bebeğimin hareketleri gayet güzel çıktı.Bir problem gözükmüyordu.Daha sonra hastane sorumlusu gelip bende imza falan istedi.Sezeyan ameliyatlarında böyle bir uygulama varmış.Ben o ana kadar doktoruma epidural anestesi istediğimi söylememiştim,oradaki hemşirelere bu isteğimi söyledim.Sanırım bu uygulama benim gittiğim hastanede pek yaygın değil.Beni panik haline soktular çünkü,yok başım çok ağrırmış,yok riskliymiş falan filan.Bendede bir tırsma durumu oldu gerçi ama genel anestezinin riski yok sanki.Normal doğuramıyorum bari bebeğimin ilk ağlayışını duyayım.Neyse hemşire gelip yeşil elbiseyle beni giydirdi ve lavman uyguladı,uygular uygulamaz tuvalate koştum.O nasıl bişey ya.Daha sonra bana serum takıldı,sakinleşmem gerekiyormuş.Serum yarıya inince beni sedyeye aldılar.İşte o an bende heyecan tavan yaptı.Müthiş bir ağlama isteğiyle gözlerim boşaldı,eşim elimden tuttu ve ameliyathaneye doğru yola koyulduk.O anda anneminde yanımda olmasını çok isterdim.Ameliyahanenin kapısında eşimle vedalaştık.Seni seviyorum sözleri,beni burda bekle deyişim,adam sanki biryere gidecek.Bebeği görüp onun peşinden de gidebilir diye düşündüm heralde :)

Ameliyathane çok soğuk değildi,idare ederdi.Kalabalık bir ekip vardı.Doktorumu gördüm halimi hatrımı sordu,mükemmelim dedim.Heyecan yapmamamı sakin olmamı istediler.Anestesi uzmanı gerçekten muhteşem biriydi.Beni o yumuşacık ses tonuyla acayip sakinleştirdi.Öne doğru eğilmemi ama kamburum çıkmış gibi eğilmem gerektiğini,canımın hiç acımayacağını söyledi.Gerçekten bumuymuş dedim.Kolumdan kan alınırken daha çok acıyor.Daha sonra yattım ve hemen ayaklarım ve belim uyuşmaya başladı,ben olabildiğimce sakin olmaya çalışıyorum.En büyük korkum kesilmeyi hissetmekti.Ama sadece bebeğin çıkışını hisstettim.Nefesim kesilecek zannettim zaten hemen oksijen verdiler.Canım yavrum ortalığı inletti ağlamaktan.Doktor ne bu saçlar böyle dedi,hemen küveze koyup ilk muayenesi yapıldı sarıp sarmalanıp yanağımın yanına verdiler.Bende tabi hemen ağlamaya başladım.Çok küçük bu dedim.Üşümesin diye aldılar götürdüler hemen.Toplamda 45 dakika sürdü herşey.15 dakikada bebek alındı,yarım saat benim dikişlerim ve temizlenmem sürdü.Artık üşümeye başlamıştım ki üzerime ısıttıkları bir örtü örttüler,nasıl ısındım anlatamam.Kapıda eşim bekliyordu,sözünde durmuş.Bebeğimiz çok tatlı falan dedi.Odamıza çıktık,beni hemşireler giydirdi.15 dakika falan sonra bebeğimi yanıma getirdiler.3,600 kiloda,50 cm uzunluğundaymış.Gerçekten saçları çok ve uzundu.Herkes miden yanmadı mı hiç dedi,ama yanmadı.İlk emzirme faciaydı.Alamadı mememi yavrum.Baya uğraştık,silikon göğüs ucu falan hak getire,kabul etmiyo.Zaten uzun saatler aç kalmanın etkisiyle bizim tosuncuğun şekeri düşmüş mama vermek zorunda kaldılar.6 Saat sonra uyuşma tamamen geçti ve ilk yürütme kabusdu.Böyle bir acı yok.Ç.ok canım yandı.Ama daha sonra çabuk toparladım.İlk gün dayanılmaz ağrım oldu,ağrı kesicilerle atlattık.Gayet rahat bir doğum yaşadım.Herkese bölgesel anesteziyi tavsiye ediyorum.Herkes nasıl dayandığımı sordu,gerçekten hiçbişey hissetmiyosunuz ve bebeğinizin ilk ağlayışını duymak mükemmel.

Bebeğimin sarılık oldu,2 gün daha hastanede yatmak zorunda kaldık,şuanda takipde hala.Sarılık için küvezde yatarken biberona alıştı,sağıp veriyordum.Şimdi meme emmek zor geliyor keretaya,ama inat ettim unutturucam.Çok gazımız var,eve ilk geldiğimiz gün çok kötüydü,hiç uyumadı,şimdi bitkisel ilaç sayesinde biraz rahatladık.Bana hamileliğimde bu günlerin tadını çıkar diyenlere kızıyordum,ama haklılarmış,ilk günler hamileliği özlüyosunuz.

Şimdilik bu kadar,bebeğime gündüzleri yalnız baktığım için uzun zaman belki giremem yine, geceleri kayınvalidem geliyor,ben uyumaya çalışıyorum.

Allah isteyen herkese bu duyguları nasip etsin.Sürekli sükrediyorum.

21 Kasım 2010 Pazar

Büyük gün geldi !!!!

Bebeğimi,canım oğlumu kucağıma almama saatler kaldı :),hala tam olarak heyecan basmadı,çok mu soğukkanlı olduım ne? İnşallah sağ salim bebeğimi kucağıma alırım Allahım.İnşallah güzel haberlerle buraya geri dönerim.

19 Kasım 2010 Cuma

SON 2 GÜN

Bebeğim karnımda olmasının son günlerini yaşıyorum.Hala inanamıyorum,bebeğimin karnımda olduğuna, 2 gün sonra kollarımda olacağına.Çok acayip bir duygu.Biraz heyecan var ama çok değil.Geceleri nedense hiç uyuyamıyorum.Çok ağırlaştım,karnım çok sert,sadece ayaktayken rahat edebiliyorum ama hemen yoruluyorum tabi.Gören herkes ne kadar az kilo almış olduğumu söylüyorlar.Acaba kilolarımı iyimi saklıyorum yoksa yalan mı söylüyorlar bilemedim.Bugün itibariyle 38+6 günlük bir hamişim.Sanırım oğluşum pazartesiyi bekleyecek,dün nst'ye girdiğimde hemşire öyle söyledi.Hayırlısıyla,sağlıkla bebeğimi kucağıma almak tek dileğim.

15 Kasım 2010 Pazartesi

İyi bayramlarrrrrrr

Umarım her sene tv.de gördüğümüz o katliam görüntülerle bu sene karşılaşmayız.Hayvanlarınıza iyi davranınız.Herkesin kurbanı kabul olsun.
İyi bayramlar diliyorum.

11 Kasım 2010 Perşembe

Neredeyse doğuruyordum


Bugün doktora gittim,kontrolüm vardı.Bebeğim 10 günde 600 gr almış ve şuan 3.380 kiloda,ve bende en ufak bi kasılma yok.Nst'ye girdim,sonuçlar gayet iyi kasılma yok.Tekrar çatı muayenesi yaptı doktorum ve bu kiloda bile bebeği normal olarak doğuramayacağımı söyledi.Normal doğumu beklersek bebek 4 kiloyu çoktan aşmış olurmuş ve benim bedenim bunu kaldıramazmış.Bu yüzden sezeryana karar verildi.Yarın bebeği alalım dedi ama ben kendimi şuan hazır hissetmediğimi ve biraz daha beklemek istediğimi söyledim.Arayada bayram girdiğinden 10 gün daha bekleyeceğiz.22 kasımda sezeryanla dünyaya gelecek bebeğim tabi daha önce gelmek isterse onu bilemicem.Bende hem bir moral bozukluğu,normal doğumla dünyaya getiremiyeceğim diye,hemde telaş-mutluluk var.Yüzdüm yüzdüm sonuna geldim neredeyse.Herşey rüya gibi,ve bu rüyadan 10 gün sonra yeni bir hayata,3 kişi olacak ailemizle uyanacağım inşallah.Bebeğim sağlıklı olsunda başka hiçbişey umrumda değil.Bu arada bugün itibariyle 24 kilo almış bulunmaktayım.Rekora doğru gidiyorum galiba...

8 Kasım 2010 Pazartesi

37+3

37.haftanın içindeyiz bebeğimle.Ne zaman gelecek,normal doğum mu sezeryanla mı dünyaya gelecek,kolay mı olacak,çok canım acıyacak mı,bir problem çıkacak mı ... daha uzar gider. Bu aralar kafamda sürekli bu sorular meşgul.Oğlumla,umudumla sürekli konuşuyorum,anneni üzmeden 3.5 kiloyu tamamlayınca çık gel bekleme diyorum :) Bakalım bizimki söz dinleyecek mi ?

Bugün sağlık ocağı randevuma gittim.1 ay öncede gitmiştim aslında daha öncedende gitmem gerekiyormuş ama benim adres yanlış alınmış hastaneden o yüzden bana ulaşamamışlar.Tetanoz aşısı falan yapmaları gerekiyormuş ama bana ulaşılamadığı için ve benimde doktorum böyle birşeyi bana söylemediği için haberim yoktu ve aşı olamadım.Ama bana o gün tek doz uyguladılar.Kan tahlili yaptılar,yavrumun kalp atışlarını dinledik,bi dünya soru cevapladım,tansiyonum,boyum,kilom ölçüldü.Çok ama çok ilgilendiler.Ben sağlık ocağının bu şekilde uygulaması olduğunu bilmiyordum ve çok sevindim gerçekten.Çok güzel bir uygulama olmuş.Hatta o gün bana eğitim bile verdiler.Bebek nasıl tutulur,nasıl emzirilir,sütün gelmesi için neler yapmak lazım gibi gayet güzel bilgilendirdiler beni.1 ay sonrasına randevu verdiler,o günde bugündü.Bugünde idrarıma bakıldı,yine oğlumun kalp atışlarını dinledik,kiloma bakıldı,tansiyonum ölçüldü. Aile hekimliği uygulamasına geçildiği için biraz kalabalık ve karışıktı bugün.Yine kısa bir eğitim verdiler.Bebek doğduktan sonra hastanede topuğundan kan alınacakmış,10 gün sonrada biz alıcaz dedi,bilmiyorum neden?Niye sormadıysam.
Neyse eve falanda geliceklermiş lohusa izlenimi ve bebeğin izlenimi yapılacakmış.
Ülkem için çok güzel bir uygulama olduğunu düşünüyorum ve umarım Türkiye'nin her yerinde bu uygulama bu şekildedir.

4 Kasım 2010 Perşembe

turşu yaptım


İlk defa turşu yaptım,nasıl olacak bilmiyorum şuan beklemedeyim.15-20 gün içinde olurmuş.Hazır turşu yaplar sağolsun :) İnşallah güzel olurda bizde afiyetle yeriz.

2 Kasım 2010 Salı

UMUT'UN ODASI


Eveeet sonunda canım oğlumun odası tamamlandı ve bende buraya resmini ekleyebiliyorum.
Nasıl olmuş acaba? Oda kare olunca resim çekmeside zor oluyor idare ediverin.Umut'da beğenir inşallah :) Bu arada ismimiz UMUT olacak.Tesadüfler sonucu oğlumun bu ismi istediğini düşünüyorum.Adınla yaşar inşallah benim minik kuzum.


1 Kasım 2010 Pazartesi

36+2

Bugün kontrolüm vardı,canım oğlum 2.700 gr olmuş.Değerlerine bakınca 1 hafta önden gidiyomuş yavrum.Hareketleri çok iyi o yüzden Nst'ye gerek duymadı doktor.Ayrıca çatı kontolüm de vardı.Biraz canım yandı,ondada bir problem yokmuş,Normalmiş.Yani normal doğuma engel şuan için hiçbir problemimiz yok,inşallah da böyle gider.Normal doğumla dünyaya getirmek istiyorum yavrumu.Çünkü annem rahatsız olduğu için benimle ilgilenemez,kayınvalidem yardımcı olacak ama insanın kendi annesi gibi olamaz.Çekinirim ben.O yüzden biran önce toparlanıp bebeğime kendim bakmak istiyorum tabi Allah nasip ederse.
Doktorum doğuma girmeyebilirmiş,sinir oldum ya.Bunca zaman beni kontrol eden kişi,ilgilenen kişi o ama doğum gece olursa kim varsa nöbetçi o giriyormuş doğuma.Eğer ben illaki kendi doktorum olacak dersem 200 tl fark alınıyomuş.Keşke bunları daha önce öğrenseydim.Bu saatten sonra hastane değiştirsem mi diye düşünür oldum?

21 Ekim 2010 Perşembe

uzun bir aradan sonra

Uzun süren yoğunluktan sonra üşengeçlikten anca yazabiliyorum.Ben şimdiden böyleysem kuzum doğunca nolurum bilmiyorum.Neyse artık kısa kısa not geçicem.(Burası benim not defterim gibi zaten)

Bebeğimin ihtiyaçları için Eminönü'ne gittik.Havuzlu Han diye bir yerdi, çok katlı olan bu yerde sadece bebek kıyafetleri,malzemeleri kısaca aklınıza gelecek herşey mevcut.Hemde bir çok markayı ucuza bulmak mümkün.Ben bütün ihtiyaçlarımızı en alt kattaki Sevi bebe diye biyerden tamamladım.Hiç dolaşmadan, yorulmadan ve uygun fiyatada aldığım için süper oldu.Kendime gecelik falan da aldım,Havuzlu handan çıktıktan sonra yukarılarda bi yerdeydi.100 Lira etiket fiyatı olan geceliği 50 liraya aldım.Şaka gibi ama gerçek pazarlama yapmadan hiçbirşey almamak lazım.Gecelik falan,birde oda süsleri,bebek şekerleri derken çok ama çok yoruldum.Cumartesi gitmiştik biz inanılmaz kalabalık zaten yürüyemiyorsunuz.Ne oda süsü bulabildim nede istediğim gibi bebek şekeri.Herşeyi ne kadar abartmışız sade denilebilecek birşey bulamadım.Bizim buralarda yapan yerler varmış birde oralara bakıcam.

Memleketten arkadaşlarım geldi,1 hafta kadar bizde kaldılar ama ben onlarla gezemedim çünkü her dışarı çıktığımda 1 saat arayla tuvalet bulmak zorundayım.E onlarda istanbul'u gezmeye geldiler ayak bağı olmadan kendi çaplarında gezdiler artık.Gelen arkadaşımda 8 haftalık hamileymiş.Kendisininde midesi bulanıyodu sürekli o halde nasıl o kadar gezdi hala aklım almıyo.

Arkadaşları gönderdikten sonra yavaş yavaş aldığım şeyleri yıkamaya başladım.2 tane gecelik birde pijama takımı almıştım.Annemde hamile gömleği almıştı bana,normal kirlilerle hepsini bir makinaya attım.Atmaz olaydım,hala aklıma geldikçe üzülüyorum.Alınan mavi gömlek herşeyi boyamış.Aklımın ucundan geçmedi böyle birşey,daha öncede hep aldığım şeyleri kirlilerle atıyodum makineye,bunun benim hastane geceliklerimle boyanacağı varmış.Herşey mavi çıktı.Gri kolları beyaz gecelik mavi-gri olmuş.Pembe gecelik mavi şeritlerle bezenmiş.Hamilelik psikolojiside birleşti ağlaya ağlaya bi hal oldum.Sağolsun canım kocam gitti bana daha güzellerini aldı.Biraz pahalı oldu ama napalım kısmet değilmiş diyerek avutuyorum kendimi.

Bebişimin kontrolleri oldu kaç kere en son 2 hafta önce gitmiştim görmeye 2200 gr kilosu,boyuda 43 cm'di.Doğum pozisyonunuda almış kuşum,doktor daha dönmez dedi.Bu cumartesi tekrar gidicez bakalım inşallah herşey yolundadır.Şuan 34+5 günlüğüz.Ayak ağrılarım inanılmaz arttı,bazen topallıyorumda.Geceleri uyku yok,saat 3 gibi bir uyanıyorum bidaha uyuyamıyorum.

Oğluşumun odası neredeyse hazır,kayınvalidem ve görümcem hafta sonu geldiler (iyiki varlar) bütün evi temizlediler,camlar perdeler el değmedik yer kalmadı,bebeğimin odasınıda sildik süpürdük,kıyafetleride yıkadık ütüledik,bir kaç eksiğimiz var onlarda tamamlanıca fotoğraf ekleyecem inşallah.
Şimdilik bu kadar daha sağlık ocağı maceramı anlatıcam oda sonra olsun.Bu kadar yazıyı okuyan olur mu bilmem???

7 Eylül 2010 Salı

ORTAYA KARIŞIK

Her seferinde diyorum ara vermeden blogumu güncelleyeğim diye ama bir türlü sözümü tutamıyorum.Anlatacak çok şeyim var.
En son sıcaklarla mücadele ediyordum,zaten edemedim hastanelik oldum,o kadar su içmeme rağmen su kaybım olmuş,mideyide bozmuşum çok güzel, serumdan malesef kurtulamadım.Allah başka hastalık vermesin,şükür şuanda çok iyiyim.Maşşallah...Bebişimde iyi,şuan 28 haftalık ,en son doktor kontrolümüzde herşey gayet normaldi.Annesini sürekli tekmeleyip duruyo,özellikle ben yatınca.Bizimki akşamcı zaten :) gündüzleri mışıl mışıl uyuyo bende tık yok,ama gece olupta ben yatınca annesini rahat bırakmıyo.Bayada kuvvetlendi yaramaz bazen canımı acıtıyo.Aman keyfi iyi olsunda ne kadar isterse tekmelesin kuzucum.Bazen düşünüyorumda alışıyorum tekmelerine doğunca büyük boşluk olacak gibi.
Bu arada mobilyalarınıda bir gün modokoda gezerken alıverdik.Valla bi anda herkes süper,en güzeli falan derken daha gezmenin anlamsız olduğunu düşünerek almış olduk.Hatta 3 haftada yapılıp dün gelip kuruldu.Sanki bütün mobilyalar birbirinin kopyası,fiyatlar desen sanki anlaşmışlar gibi hep aynı fiyat,tabi bazı firmalar yüksekten uçma durumundaydılarda biz hiç oralı olmadık.
Kafamızda belli bir model olunca almak zor olmadı.Büyüyebilen bir yatak,bol çekmeceli dolap,ve şifonyerden oluşan bir grup.Bir ara foto çekip koyacağım.Çok kokuyorlar havalanma aşamasındalar.Odaya tam olarak oturtamasamda eşyaları biraz büyük geldiler gibi ama tam yerleşince herşey çok güzel olacak eminim.Hediye avize verdiler çok tatlı bişey,eksiğim perdesi ve halısı şimdi.Onuda bigünde alırım heralde,fazla gezmeyi seviyorum ben.
Bu arada evlilik yıldönümü (4.yılımıza girdik) ve kocacığımın doğum gününüde atlattık.Art arda 2 gün olunca biz bir günde hepsini çıkarıverdik.Daha nice senelere inşallah.

Şimdilik bu kadar yine yazmak isteyipte unuttuğum şeyler var,inşallah bir dahakine kısa kısa yazıcam.

Şimdiden herkesin ramazan bayramını kutluyorum.Şeker gibi bir bayram geçirin inşallah.

16 Ağustos 2010 Pazartesi

tatil dönüşü


Uzun zaman oldu yazmayalı,eşimle beraber memlekette tatildeydik.Denizden çıkmadım desem yeridir,her gün denize gitttim neredeyse,balıklar gibi yüzdüm hatta doyamadım.Denizinin içinde 50 faktörlü korumayla simsiyah oldum.Dinlendiğim sıralarda hep şemsiye altındaydım.Güneşlensem derim yüzülecekti heralde :) Kuşadası'da sıcaktı ama nem yok,yapış yapış olma durumu yok.İstanbul'daki arkadaşlarla konuşunca yanıp kavrulduklarını söylüyorlardı ama bu kadarını tahmin edemedik.Geldiğimiz gün sanki alev topunun içine düşmüş gibiydik.Hayatımda vücudumdan su aktığını görmedim ama yok böle birşey şıpır şıpır terliyorum.Gece uyku nedir bilmiyorum allahım bu nasıl sıcak,ben ki yaz delisi insan kış gelsin diye dua ediyorum.15 gün daha sürecekmiş sanırım bu sıcaklar,Allah yardımcımız olsun.


Yavrumla 25.haftanın içindeyiz,artık karnım gitgide dahada büyüyor,göbeğim kaşınıyor biraz,bazen çatlaklık kremini sürmeyi unutuyorum sanırım o yüzden.Tekmeleride sıklaştı ve iyice belirginleşti kuzumun.Yine geceleri ayağım ağrıyor,bu aralar kasılmalar başladı,hafta sonu doktora gidicem sorucam bakalım nedenmiş?

Kuşadasında o kadar yüzdüm,her akşam yürüyüşe çıktım, yediklerime dikkat ettim,sanki etmemişim gibi 2 haftada 2 kilo almışım.Ama artık takmıyorum,tartılmıycamda sanki ben taktıkça daha beter oluyor.Kuzucuğum sağlıklı olsun başka bişey umurumda değil.

Bebeğimle konuşuyorum,beni duyduğundan eminim çünkü hemen tepki veriyor.Canım oğlum benim yaaa,seni kucağıma alacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum...

19 Temmuz 2010 Pazartesi

bebişimle 21.hafta

Cumartesi günü kontrolümüz vardı,detaylı ultrasona girdik,canım oğlumun yüzü hariç heryerini inceledik.Yüzü hariç çünkü elleriyle yüzünü kapadı bebişim,sanırım utandı :) Canım benim ayakları,elleri,kalp atışları,kaburgası,göbeği işte heryerini gördük.Kilosu,boyu gayet iyiymiş.Cuma günü şeker yüklemesi yapılacak,inşallah herşey yolunda gider.Doktora gideceğimiz günün öncesi ise ilk defa artık tekmelerini gerçek anlamda hissettim hatta hissetmekle kalmadık göbeğime bakınca tekme attığı anlaşılmaya başladı.Şuan bile ara ara tekmeliyo canım benim,yerim onun patilerini.
Ve dur durak bilmeden bende kilo artışı başladı,aniden bu artışların sebebi nedir bilemiyorum.Doktorda çok şaşırdı,şimdiden 9 kilo almış oldum.Allah sonumu hayır etsin.Dikkat ediyorum,hamur işi neredeyse hiç yemiyorum,kızartma falan zaten yok,zeytinyağlı ve ızgaralarla,salatalarla besleniyorum ama meyve çok seviyorum.Sanırım meyve aldırdı bana bu kiloları,2 dilim karpuz yerine 1 yiyicem,1 salkım üzüm yerine yarısını yiyicem,yani böle herşeyin yarısını yiyecekmişim.Günlük yürüyüşlerde olmasa nolacağım acaba?Ne kötü,bazı hamile arkadaşlar var,başka arkadaşlar anlatıyor,hiç dikkat etmiyorlarmış ne buluyolarsa yiyorlarmış 10-12 kilo almışlar hamilelik süresince.Ben neden bu kadar dikkate alıyorum offfff.
Bebeğim sağlıklı olsun,kolay doğumum olsun başka bişi istemiyom.

8 Temmuz 2010 Perşembe

Herşeyim bebişim

Oğlumu görmeyi çok istiyorum,doktor kontrolü gelmek bilmedi daha 1,5 hafta var.Sanki zaman geçmek bilmiyor.Acaba napıyor,keyfi yerinde mi çok merak ediyorum.Bazen içimde bişeyler hissediyorum ama tam olarak anlayamıyorum şuan karın ağrısı gibi bişeyler oluyor,tam da adlandıramıyorum ama güzel bişi,allahım isteyen herkese nasip etsin.Bugün kandil,bebeğim için kendim için ailemiz için bol bol dua edicem ve bebek isteyen ama sahip olamayan herkesede dua edicem.Allahım bu duyguyu herkese tattırsın.
Tatile çıkmayada az kaldı,kocamın da çok ihtiyacı var geçen senede benim işimden dolayı izne çıkmamıştı,sabırsızlıkla tatili bekliyoruz.Belki datça'ya da gideriz diye düşünüyoruz,inşallah gideriz.
Canımı sıkmamaya çalışıyorum,şuan için sürekli mobilya bakıyorum,kafamda bişeyler oluşturmaya çalışıyorum,herşey çok güzel çok tatlı bebişlerimiz için.Bayılıyorum ama benim bebişim erkek olacağı için sade ve düz modeller arıyorum.Genç odasına dönük bişeyler istiyorum.Bu hafta modokoya falan bakıcaz.İnşallah istediğimiz gibi şeyler bulabiliriz.

24 Haziran 2010 Perşembe

canım sıkılıyor...

Evde olmak yetti bana sanırım,eşime çok belli etmesemde canım çok sıkılıyor,yemek,ev işi,tv,internet bi yere kadar,kendime uğraş bulmam lazım,napsam diye düşünüyorum ama bir türlü bulamıyorum.Kendime çok para harcanmayan uğraşlar bulmak istiyorum,ben bulamadım,beni okuyan varsa bana yardımcı olabilir mi?Ben sıkıldıkça bebeğimde sıkılacak,kuzucumda üzülecek o yüzden biran önce birşeyler yapmalı akşam nasıl olmuş anlamamalıyım.Lütfen yardım edin....

15 Haziran 2010 Salı

oğlum olacakmışşşşşşş

Döndüm hatta döneli 1 hafta oldu.Eşimle 1 yıldır hiç ayrı kalmamıştık,işyerinde ,evde hep beraber,bir anda ayrı kalınca manyak gibi oldum :) nasıl alışmışım kocama anlatamam.Hasretine dayanamadım ve 2 hafta kalıp döndüm.Annemle ilgilendim elimden geldiğince,2 kere denize girdim zaten havalar bozuktu oradada her ne kadar burası gibi olmasada rüzgar fazlaydı.Neyse döndüm hemen doktora kontrole gittik.Bebişimi ilk defa çok net gördüm.Ayakları nasıl tatlı süreki tekmeleme halinde,çok hareketli bin kere maşşallah canım yavrum.Doktorumuz cinsiyetini merak ediyomusunuz falan dedi,eşim merak etmiyordu ama orada nasıl kulaklarını dikti hemen,zaten bize herkes %98 'i diyim erkek olacak diyordu.Bravo yani nasıl anlıyolar anlamıyorum.Kuzum benim,canım artık oğlum benim diye konuşuyorum,hala inanasım gelmiyor,içimde bir bebek var ve benimle büyüyor.Allah bu duyguyu herkese nasip etsin inşallah.

25 Mayıs 2010 Salı

TATİL

Evet sonunda bende gözde tatil mekanı :),cennet memleketime (KUŞADASI) gidiyorum.Annemi çok özledim,bol bol hasret giderip,denize girip,güneşlenip ve ruhumu da dinlendirip sağ salim gelicem inşallah evim. 3 hafta yada 1 ay kalabilirim.Herkesi beklerim memleketime...

18 Mayıs 2010 Salı

benden haberler

Bloguma girmeyeli baya olmuş,sonunda laptop aldıkta bende internete girebiliyorum.
İşten ayrıldım,hatta çalışmayı çok istedim doğuma kadar,hem evde canım sıkılmazdı,hemde maddi olarakda bana iyi gelecekti.Hamile olduğumu bilseydim istifamı vermezdim biraz daha sıkardım dişimi ama malesef öyle olmadı bundada vardır bir hayır diyerek kabullendim.Müdürümle konuştum,doğuma kadar çalışabilirim dedim onlarında bana ihtiyaçları var zaten,o kadar ucuza çalıştırıyorlardı ki beni benim gibisini zor bulurlar,ama bana zamsız çalışmayı teklif ettiler,zaten büromdaki insanlarla aramda %100 fark var,onuda kabul edemedim.Resmen hakkımı yediler,sabret demişlerdi bana sabrettim ama bana verilen sözlerin hiçbiri tutulmadı.Allah büyüktür diyorum,elbet benimde bir gün iş konusunda yüzüm gülecek.

Evde olmak sıkıcı,kendimi temizliğede veremiyorum çok yorulmam lazım,yemeğe,tatlıyada veremiyorum kilo almamam lazım,oyalanacak bişeyler bulmaya çalışıyorum işte,zaten işten çıkar çıkmaz ağır bir gribe yakalandım,1 haftada zor atlattım,doktorumdan ilaç istemek zorunda kaldım,yoksa atlatamazdım.

Bebeğim ,benim minik yavrumun keyfi yerindeymiş gittikçe büyüyor,sağlığıda iyi Allahıma şükür,ikili testimizde yapıldı,sonuçlarımızda iyi çıktı çok şükür.Karnımda büyümeye başladı,sadece birtane kotum oluyor onu giyebiliyorum.Tayt falan şuan idare ediyorum.Henüz hamile kıyafeti almadım.3 ayda 3 kilo almışım.Gayet normalmiş.Çok çok su içmeye çalışıyorum,oda karnımı şişiriyo gören 5 aylık hamilemisin diyo ya...
Ne çok yazmışım,aslında var daha yazacağım ama şimdilik bu kadar olsun.

8 Nisan 2010 Perşembe

bebeğim ve ben

Evde bilgisayarım bozuldu,işyerinde bloglara giriş kapatıldı,ne blog okuyabildim nede kendi bloguma girebildim.Şimdi sanırım yanlışlıkla açık unutulmuş bende hemen gireyim dedim :))
Geçen hafta doktora gittim,pazar gecesi hafif bir kanamam oldu,kayınvalidemin isteği ve emin olduğu bilgisi üzerine maltepe üniversitesine gittik.Doçent olmuş ama bişey öğrenememiş bir doktora göründüm.Baktı baktı baktı yani bi 10 dakika baktı ve bebek yok dedi,gebelik kesesinin boş olduğunu söyledi,2 gün içinde aldırmam gerektiğini yoksa zehirlenebileceğimi söyledi ve ben şoke oldum,sinir krizi geçirdim orda,neyse çıktık ordan,ben hamile olduğumu öğrendiğim hastaneye tekrar geri gittim,doktorum ultrasonda gördüğünü hatta kalp atışını bile gördüğünü söyledi.Allah allah eşimle deliricez.Acaba hangisi doğru söylüyor diye,aklıma işyerinden bir arkadaşın önerdiği doktor geldi ve hemen zar zor ondan randevu aldık.Saatler geçmek bilmedi.Acıbademde süper bir doktor kendisi,bakar bakmaz gördü bebişimi , boyu 2mm'miş.Canım benim,minicik yavrum öle sevindim ki anlatamam.Ama yaşadığım o yıkım ömrümden ömür aldı sanki,pazartesi tekrar gidicez ve kalp atışlarını duyucaz inşallah.Pazartesi gelmek bilmedi ve hatta hamile olduğumu öğrendiğim günden beri sanki günler hiç geçmiyor.
Benim minik bebeğim annene sımsıkı tutun ve onu bırakma hiç çünkü sana çok ihtiyacı var...

27 Mart 2010 Cumartesi

Küçücük bir UMUT


Önceki yazımda Küçücük bir umuda,mutluluğa öyle çok ihtiyacım var ki, demiştim ve Allah'ım sesimi duymuş ve bana bir umut yollamış.Çok ama çok mutluyum.Bizim bir bebişimiz olacak.İlk duyduğumda şoke oldum hiç beklemiyordum ve sevinçten deli gibi ağladım.Sonrasında gözyaşlarım yerini sebepsiz gülücüklere bıraktı.Artık beni kimsenin ve hiçbişeyin mutsuz etmesine izin vermiycem.Allahım bebişimi nazarlardan korusun ve sağlıklı bir şekilde kollarıma almamı nasip etsin inşallah.


5 haftalıkmış benim bitanem,bende hiçbir belirti yok şuan için çok iyiyim ve umarım herşey normal gider.Hala inanamıyorum, Allah isteyen herkese nasip eder inşallah.

17 Mart 2010 Çarşamba

hayat benden ne istiyorsun


İçimde öyle büyük bir volkan var ki anlatamam,avazım çıktığı kadar bağırmak,ağlamak istiyorum,düşünmekten yakında deliricem galiba.Kendimi sürekli sorgulamaktan usandım.Dün istifamı verdim daha fazla dayanamıyorum,haksızlıklara,sebebsiz çırpınışıma,strese,yorgunluğa,yalnızlığa dayanamıyorum.Ama bitmedi tabiki insanlar üzerime üzerime geliyor,burası nasıl bir yer anlayamıyorum.Küçücük bir umuda,mutluluğa öyle çok ihtiyacım var ki.Çekip gitmek istiyorum buralardan ama gitsemde geri döneceğimi bilmek üzüyor beni.Herşeyimi bırakıp geldim ben istanbula.Hayatımı sıfırlyıp geldim.Güzel umutlarım vardı,mutlu olacaktım çok ama olmadı.Buraya geldiğimden beri sürekli ağlıyorum.Eşimin desteğide yetmiyor artık,her sözünü yanlış anlar duruma geldim.Aileden uzak olmak çok ama çok zormuş.Canın sıkıldığında gidip annene sarılamamak çok zormuş yada derdini anlatacağın yanında ağlayacağın ailenden biri,dostun,arkadaşın uzakta olması çok zormuş.Gurbet çok ama çok zormuş.

8 Mart 2010 Pazartesi

nedir bu talihsizlikler


Hayatımda bir süredir herşey ters gitmeye başladı,öncelikle iş sorunum çıktı ve hala devam ediyor,daha sonra bir trafik kazası daha yaşamamız (istanbulda çarpışan arabaları oynuyoruz zaten) çok şükür ki birşeyimiz yok,onuda tam atlattık dedikki bu sefer doğalgazdan zehirleniyorduk çok ama çok ucuz bunuda atlattık ki farz oldu bi adak yapmamız.Adağımızı yaptık çok şükür derken, benim sağlık problemleri ve en sonunda ev problemimiz (alt komşuyu gırtlaklıycam yakında beni çileden çıkarıyo) yetti artık ya yetti.Ne zaman hayat benim için durulucak bilmiyorum.Sürekli sabrediyorum sinirlerim çok bozuk.Zaman desen sanki bizde dalga geçer gibi geçiyo,hayattan hiç bişey anladığım yok.Kendimi sürekli avutuyorum, şöyle çok güzel bir deniz kıyısında ,ağaçların gölgesinde hamakta sallanırken burnuma deniz koksunu mis gibi çekerken hayal ediyorum.Ne zaman acaba, oraya gidip bunları yapmaya ömrüm yetecek mi bilmiyorum.Huzur istiyorum artık...

16 Şubat 2010 Salı

zor kararı askıya almak

Evet çok düşündüm,bırakmayı çok istedim ama bi anlık öfkemede yenilmek istemedim.İşten ayrılsam koskoca bir yalnızlık beni bekliyor olacak.
Ailem yada arkadaşlarım burda olsaydı belkide bu kadar düşünmezdim.Canın acıya acıya çalışmak da zor ama hayat şartları ve içinde bulunduğum durum devam etme kararı aldılar, banada bi zahmet söylediler.El mahkum napalım.Umarım hayat bigün bizim istediklerimizi bize verir başkalarına değil...

14 Şubat 2010 Pazar

sevgililer günü

Sevgililer günü için tuzak falan diyolar ama bazı yerlerinden kımıldamayan yada hediye almak için bahane arayan erkekler için bence güzel bir gün, eşim hariç tabii...gerçi biz eşimle sadece evlilik yıldönümümüzü kutlamaya karar verdik bundan sonra.
Neyse dün sabah eşime çok güzel bir kahvaltı hazırladım zaten hazırlıyordumda :) dün biraz daha özendim,herşey kalp şeklindeydi,çok hoşuna gitti,eşimde bana bizim çok güzel bir resmimizi bir ressama kara kalem yaptırmış.Çok güzeldi ,çok ama çok beğendim.
Sizde böyle bir hediye verebilirsiniz eşinize yada sevgilinize yada ... gerçekten çok güzel bir hediye oluyor.

4 Şubat 2010 Perşembe

zor karar

bugün iyice işimden soğudum,istifa etmeyi düşünüyorum ama nasıl söyliycem bilmiyorum.Psikolojim çok bozuk,kendimi burada değersiz gibi hissediyorum,hiç önem verilmiyor yaptığım işe yada bana hissettirilmiyor bilmiyorum,duygularım karmakarışık.Çalıştığım yer çok büyük bir firma satın almıştı ve ben kendimi yırtsamda beni işe almazlardı o nedenle aslında şanslıyım.Hakları çok fazla ama ben burada hiç mutlu değilim.Çok kötü bir durumdayım yaaaa

20 Ocak 2010 Çarşamba

samimiyetlik

Eğer gerçekten samimiyetine inandığınız,güvendiğiniz arkadaşlarınız varsa ne mutlu size,değerini bilin.Bakın dost demiyorum sadece arkadaş.Çünkü bu devirde dost bulmak zor, galiba artık arkadaş bulmakta çok zorlaştı.Benim çevremde bulunan insanlar samimiyetten çok uzaklar.Çok üzülüyorum,onlar gibi olamıyorum,bende herkesin bir açığını bulayım hoppp onunla dalga geçiyim yada ne biliim esprim onu aşağılamak olsun,egolarım tavan yapmış olsun falan filan ya pa mı yo rum.Arkadaşlarımı ÇOK ÖZLEDİM ve hepside benden çok uzaktalar.
Keşke bir tanesi olsun benim yakınımda bi yerlerde olabilseydi,ne çok isterdim anlatamam.
Çok üzgünüm ve bugün yine kendimi yalnız hissettiğim günlerden biri daha...

6 Ocak 2010 Çarşamba

çok yoğunum çok



Çalıştığım şirket satıldı çok çok büyük bir firma tarafından,artık kurumsal bir yerde çalışıyorum.Eskiden hep hayalimdi kurumsal bir yerde çalışmak ama şimdi keşke küçük bir yer olsada kafamız rahat çalışabilsek diyorum.İnsanoğlu malesef çok tatminsiz.


Şirketteki bütün sistemimizi değiştiriyorlar,kendi sistemlerini kuracaklar,şimdilik sadece bilgisayarlar ve mail sistemimiz değişti ve herkes çökmüş durumda,herşey ingilizce anlayamayan ezbere yapmaya çalışıyor.Bizim büroya evdede çalışabilelim diye sanki boş vaktimiz var gibi laptop verdiler.Bizim işimiz rakamlarla olunca üstte sıralanmış rakamlarla çalışamıyorum.Sanki bilgisayarın başına yeni otumuşum gibi,daha önceki bilgisayarımda rakamlar soldaydı ve ben artık bakmadan yazıp geçiyodum şimdiyse rakam arıyorum.Çok zorlanıyorum çok.En kötüsüde artık internette nerde geziniyosak izleniyor.Her bunaldığımda açıp blogları karıştıramıyorum.Eğitimler başlıyor haftaya ve artık bize tatil yok galiba.Allah hepimizin yardımcısı olsun ne diyim.




Bu arada yılbaşında 2 günlüğüne memleketimdeydim.Bol bol deniz havası alıp anneciğime doyamadan geldim.İstanbulda bana sanki deniz kokmuyomuş gibi geliyor neden bilmiyorum.
Resim bizim oralardan bilenler vardır .