11 Kasım 2009 Çarşamba

yalnızlık

Bu şehre geleli yaklaşık 2,5 yıl oldu ama ben hala kendime bir arkadaş bulamadım,sorun bende mi onlarda mı anlayamıyorum, benim yaşadığım o küçük yerde insanlar birbirlerine daha çok vakit ayırdığından arkadaş kolay edinilirdi ama burda herkes biryere koşma yetişme telaşında ve bu karışıklıkta ağzımı açmış bakıyorum öyle.Aslında çok sıcakkanlıyımdır ama olmadı işte ben galiba olduğu gibi olan insanları seviyorum tahammülüm yok yapmacıklığa,birinin yalan söylediğini yada sahte gülüşlerini görünce soğuyorum hemen o insandan.Allahtan eşim var ama o da yetmiyo bazen insan farklı insanlarlada birşeyler paylaşmak istiyor ama olmuyo olmuyo

2 yorum:

  1. bugün okudum blogu ilk defa ama samimi güzel buldum:) her ne kadar içinden dökülenler her zaman için hoş olmasa daa paylaşıyor olmak insanı rahatlatıyor..ve bilirim yalnızlık zor bişey

    YanıtlaSil
  2. Hoşgeldiniz bloguma o zaman,teşekkür ederim yorumunuz için,buraya dökünce içimdekileri rahatlıyorum çok,paylaşmadan edemeyenlerdenim.
    Ne güzel beni anladığınızı bilmek hoşuma gitti.

    YanıtlaSil